Cechy charakterystyczne założeń biocenotycznych
- Tworzenie różnorodnych siedlisk poprzez:
dynamiczne ukształtowanie rzeźby terenu, Modyfikacje podłoża - tworzenie miejsc podmokłych poprzez uszczelnianie lub suchych poprzez wprowadzanie piasku, żwiru. Usuwanie żyznych warstw gleby celem uzyskania wyższej bioróżnorodności, modyfikacja kwasowości poprzez wprowadzanie kwaśnych substratów organicznych (np. pod wrzosowiska) lub zasadowych jak grysy wapienne. - Unikanie gatunków egzotycznych - wprowadzenie flory rodzimej m.in. poprzez stosowanie odpowiednio dobranych mieszanek ziół oraz traw.
- Projektowanie dynamicznych procesów i tzw sukcesji zamiast „meblowania” krajobrazu.
- Wysoka bioróżnorodność faunistyczna (dużo gatunków owadów, ptaków, płazów), a tym samym stabilność biocenozy - odporność na tzw. szkodniki - zwalczane są przez naturalnych wrogów.
- Wysoka zdolność do samoregulacji oraz regeneracji.
- Niższe zwykle koszty pielęgnacyjne oraz realizacyjne (zbyteczne środki ochrony roślin, nawozy, podlewanie zredukowane).
- Korzystne dla ochrony i dla obserwowania przyrody - dlatego stosowane do celów dydaktycznych jako ogrody edukacyjne.
- Wysokie walory rekreacyjne.